Sommige hebben het, sommige niet en categorieën zijn er velerlei, maar leedvermaak is niet voor mij. Toch zit één van mijn favoriete genres er niet ver vandaan. Het genre waar mensen ook de meest pijnlijke ongelukjes meemaken, maar waar je weet dat er eigenlijk niemand echt pijn heeft. Hier een goed voorbeeld van die humor waarbij elke keer weer de tranen over mijn wangen rollen van het lachen.
Met krukken rondlopen is voor mij hét recept voor kleine ongelukjes. Alles gaat me sowieso niet snel genoeg en soms houdt mijn lichaam mijn geest gewoon niet bij. Elke dag kapseist er wel een kruk of twee. Soms op de grond, soms van de trap. Vooral mijn oudste puber die rustig tot het middaguur ligt te slapen, is daar 's ochtends erg blij mee. Steevast roep ik dan wel ter geruststelling er achteraan “Gaat goed!”
Soms heb ik ronddraaiend in de keuken al een beweging ingezet, als blijkt dat mijn inschatting niet helemaal correct is. Daar waar ik mijn hand ter ondersteuning wilde plaatsen, is plots 30 cm verplaatst en maak ik als laatste redmiddel nog een soort hupsje om het vege lijf te redden van de ondergang.
Op een ander moment probeer ik in mijn onbalans de pit uit een avocado te krijgen. Die pit is altijd een alles-of-niets-situatie. Hij blijft muurvast zitten, totdat die met alle gemak van de wereld onverwacht meegeeft met een air van 'Wat doe je nou moeilijk? Natuurlijk kan ik er uit!' Die vettige pit springt natuurlijk precies op mijn net gewassen broek. En wanneer ik vervolgens met mijn avocado-vingers de broek schoon te wrijf, besef ik dat de broek eigenlijk niet vies was van de pit, maar dat mijn vette vingers er nu wél een vlek in hebben gemaakt. Gelukkig schiet ik daarna vrij snel in de lach en is dat niet het enige wat je kan doen op zo'n moment?
Met datzelfde perspectief hoorde ik vorige week dat ik nog twee weken langer loopgips krijg om nog meer botgroei af te wachten. Oh well… Dat wordt dus morgen met krukken en nog wat gips om de voet het podium op in Delft! Sjoerd, onze bassist, liet vanochtend weten dat hij na een wilde nacht ongelofelijke rugpijn heeft. Dat wordt een zitkruk voor hem. Misschien moet ik maar een rollator regelen, zodat we een nieuw genre leven kunnen inblazen: #rollatorgrunge 😆
Het leven gaat door en wij ook 🤘. Vrijdag vanaf 21:00 uur trappen we het feestje af, waarna Cervus het overneemt en Molton Grove de avond sluit. Als je de poster wil zien bewegen, dan even klikken!
Cya out there!
Groetjes Dirk